فرشته ی رهای من
فرشته ی رهای من ** غریب و بی بال و پَر ِ
غمش قد ِ ستاره هاست ** از هدفش نمیگذره
می خواد که عاشقی کنه ** اما خدا نمی ذاره
آخه خدا با خبره **به فکرش ِ ،دوسش داره
چشاش تا بارونی میشن ** قلب ِ منم خبر میشه
میشم درخت ِ سایه بون ** اشک ِ اونم تبر میشه
کاشکی که پروانه بودم ** مثل ِ رها پر میزدم
شب که میشد یواشکی ** به خلوتش سر میزدم
رو طاقچه ی اتاقکش ** دزد ِ نگاهش میشدم
اونوقت دیگه چشم سیاش ** میشد فقط مال ِ خودم
پاکیش به دریا میزنه ** مهربونیش تا آسمون
فرشته ی رهای من ** تو رو خدا پیشم بمون
دارم با التماس میگم ** بالم دیگه نمیپره
ای کاش تو مال ِ من بشی ** این آرزوی ِ آخر ِ
اما صداش آهسته بود ** وقتی که گفت کنارتم
رفت به سفر گریه کنون ** میگفت همیشه یادتم
چند وقت ِ من بی خبرم ** از اون فرشته ی رها
اما چشام به راهشه ** میگن که رفته تا خدا
همش یکی بهم میگه ** یه روز دوباره میبینیش
تنگ ِ دلم برای ِ اون ** چشم ِ سیاه و قهوه ایش
قشنگترین حس ُ دارم ** وقتی فرشته پیشـَم ِ
عاشق ِ چشم ِ اون شدن ** تو تار و پود و ریشـَم ِِ
هرجا که هستی خوش باشی ** فرشته ی رهای من
فقط یه خواهشی دارم ** به رویاهام یه سر بزن