نخل های غریب
چندتا سرباز نگرانن، خشاباروُ پُـر نکردن
خواهرا دست به دعا که داداشا کی برمی گردن
مادرا سر ِ نمازن، پدرا کشیک میدن شب
یکی از مجروحا زندست نکنه بمیره از تب
آسمون چقدر قشنگه زیر ِ رگبار ِ شبونه
یکی از بچه ها میگه اون خرابه خونمونه
دوباره یه نور ِ قرمز همه جاروُ می پوشونه
هیچی مثل ِ اولش نیست یعنی اینجا شهرمونه؟
صدای گریه پیچیده یکی باز کابوس دیده
خیلیا گشنه خوابیدن به همه نون نرسیده
یکی میگه شهر ِ شیرا اسیر ِ یه گله گرگه
یک صدا ذکر ِ صلوات عاشقا خدا بزرگه
نخلا از همه غریبتر واسه ما سیاه پوشیدن
ماهیا خنده ی شتـّوُ خیلی وقته که ندیدن
همه جا رد ِ شهیداست خیلیا هم بی نشونن
همه اینجا قهرمانن پای خاکشون می مونن