|
چراغِ تو خونه ، هر شبــ پشیمونه بخاریِــ نفتیــ ، درد هامو میدونه سماورِ کهنه ، یه استکان چاییـــ حســـ میکنم انگار ، بازم که اینجاییــ عطر تو میپیچه ، کنار احساســم از من چقدر دوریــ ، بازیُـــ رو میبازم دستاتو تو دستم ، نمیکنم احساســ کجایی من بی تو ، چقدر شدم حساســ امیر نبی زاده پاییز ۱۳۹۱ |
||
رسول آدینه
سلام دوست خوبم در عین کوتاه بودن ترانه تون که بنظر من رسوندن یه مفهوم کلی با فضاسازی خوب تو ترانه میتونه نقطه ی قوت محسوب بشه میتونستین مقداری دیگه ادامه بدید کارتون رو...فضای سنتی شروع کارتون زیبا بود ولی یه جاهایی احتمال میدم دچار جابجایی ارکان شده مثلا: دستاتو تو دستم ، نمیکنم احساســ یه مقدار آشفتگی هست اینجا ودرمورد بازم که اینجایی خیلی ساده میشد نوشت دوباره اینجایی وزن رو هم بهم نمیزد.بازم که زیاد جالب نیست. کار یه مقداری بررسی بشه خیلی قشنگ تر از اینم میتونه بشه.ممنونم نقدم رو با مهر خوندین @};-
امیر نبی زاده
مرسی از نظرتون بسیار موثر بود مرسی @};-
فریبا سید موسوی
سلام آفرین خیلی متفاوت و جالب بود و خوب تونستی به اشیا روح ببخشی فقط کاش بلند تر بود و جای کار داشت جسارتا اگه بیشتر رو وزن تامل کنید خیلی بهتر می شه با سپاس @};- @};-
امیر نبی زاده
سلام مرسی گاهی اوقات باید شنونده ، ببیننده و خواننده خوش ادمه داستان رو بگه اینجوری جذاب تر میشه براش @};- در کل خیلی ممنون
مجید صادقی
=D>
حمیدجان بزرگی
@};- @};- @};- @};- @};- @};- @};-
موسی صادقی
کاش یه مقدار فونتش بزرگتر بود زیبا و لایک
محمدجواد اسماعیل نیا
سلام اقای نبی زاده تصویرسازی خوبی داره ترانتون ومنویاده محلاتمون میندازه.فقط اگه یکم درشت ترتایپ میکردی بهتربود @};-
تهِ کدوم مسیر،سرِ کدوم مزار؟
بامن بمان
امسال، سال منه ☃️
آوازِ قو
فرشته بودن