تنم خشک و ترک خورده،کویرم خاک دل مرده

خیال و حسرت بارون، منو تا آسمون برده

هم آغوش سرابم باز،پر از رویا و خوابم باز

تو فکر بستر دریا،گناهی بی ثوابم باز

کویرم من کویری پاک    کویری زاده این خاک

پر از مردابو بی روحم    ولی آزاده چون کوهم

تنم محکوم خاکی سرد،پر از طوفان و باد و گرد

حریص چشمه آبم،عجینم با بلا و درد

سرودی از سر شن باد،تنم از بی کسی سر داد

که من محکوم این مسلخ،رهایی گم شده از یاد

کویرم من کویری پاک    کویری زاده این خاک

پر از مردابو بی روحم    ولی آزاده چون کوهم

من از حس عدم خواندم،که در این بی کسی ماندم

ولی در عین تنهایی،قفس را از تنم راندم

کویرم من پر از خارم،ولی از غصه بیزارم

تنم تنپوشی از رویا،ولی هر لحظه بیدارم

کویرم من کویری پاک    کویری زاده این خاک

پر از مردابو بی روحم    ولی آزاده چون کوهم