آره من یه مردم

اگه مثل کوهم ولی غرق دردم
یه خورشید خوشان زیر خاک سردم
تواوج غم ودرد با یه قلب گریون
به روی زمونه فقط خنده کردم
از این روزگار پر از بغض وکینه
ندیدم محبت شکایت نکردم
به جز غصه وغم نداشتم پناهی
شب بی پناهی به غم تکیه کردم
زمونه زمین زد من ازجا پریدم
زیربار محنت کمر خم نکردم
نذاشتم ببینه کسی گریه هامو
درسته شکستم ولی من یه مردم
ولی لحظه ای که به چشمات رسیدم
زدم زیر گریه تحمل نکردم
چشات توی چشمام سرم زیر وآروم
آره من یه مردم ولی گریه کردم

https://www.academytaraneh.com/16287کپی شد!
3140
۳۲