بهانه گیری دل
نبودی ودل میدونست که یک بهانه داره
نبودی وبمن میگفت هوای گریه داره
نم نم بارون که میزدمیگفت دلم میگیره
میگفت بگوعشق کجاست،دلم کجااسیره
بهش میگفتم که نگردعشق توافسانه شد
پرزدورفت توآسمون شبیه پروانه شد
وقتی من وتروبه حکم ازلی میساختن
نیمه ی پنهانمو روی ابراجاگذاشتن
گفت بمن غصه نخوردلم گواهی میده
شبی توخلوت خودش ستاره ای رودیده
عشق توپروانه شدورفت توی آسمونها
ستاره بارون شدورفت تادل کهکشونها
یه شب ازون بالاگرفت قلب ترونشونه
نازکنان غمزه کنان درخشیدعاشقونه
ستاره چشمک زدوخندیدوتروصداکرد
چنان صدازدکه تروازروزمین جداکرد
به دل میگم نمیدونی عشق من افسانه بود
باعشق این زمینیاغریب وبیگانه بود
به دل میگم بذاربرو خلوتمورهاکن
وقتی که خلوتم اومد خودت روپاش فداکن
-
فریبا حاجنوری @};- @};- سلام دوست هنرمندم ترانه ی خوب و زیبایی از شما خوندم با جناب اسلامی هم عقیده ام.
-
مریم جلائی سلام جناب پروانه ی بزرگوار به آکادمی خوش اومدین ترانه ی زیبایی از شما خوندم استاد @};- موفق باشید @};- @};-