((می نویــسم به نــام آزادی…!))
گاهی وقـــــتا سکــــــوت فــــریاده
مــیـشه با اون یه شهـــر ویــرون شه
اگه فــــریادو تو خودت بکـــشی
بغــــض میتونه مثــل طاعـــون شه!
خاطـــراتو ورق بزن که هنــوز
واســـه زخــــم دلت نمــــک داری
از رو اشـــکای آیـــنه می فهمی
با خـــودت دردِ مشتــــرک داری
تانـــک ها بچــگّیتو لــه کردن
تو اتاقت یه حفــــره باقــی موند
نون و ریحون و جنــگ خوردوبه جاش
ردّ خــــون توی سفـــره باقـــی موند
آدرس خـــنده هاتو وقتی که
دیدی دنیـــا کجــــاست گم کردی
آرزوهــای نوجــوونی رو
تو صــف شیــرومـــاست گم کردی
هردقیـــقه تو مسـلـــخ دنیـــا
رو تنـــت زخـــــم تــازه می بینی
تا به آیـــنه نگـــاه میندازی
جای عکــست جنــازه می بینی
توی این کوره راهِ بی برگشــت
هرچقـــدبیـــشــتر جلـــو میری
مطـمئن میـــشی آخرش حتما
مثــل یک شعـرساده لــومیری
ازغمت روزنامه های جــدیــد
تیـترای داغِ داغ می سازن
سوژه سازا به قیـــمتِ جونت
از تو یک اتفــــّاق می سازن
تومیــشی قهـــرمانِ بدبختی
پزِ درداتو دیـــگرون میــــدن
اوجِ دلتنگیــــای یک مـــــردو
توی اخــــبارِشب نشــون میدن!
نــذار این جــاده های عابرکُش
مأمـن چالــه چولـــه ها باشه
توی دورانِ قتـــلِ عام نفـــس
حـــرف حـــرفِ گلــوله ها باشه!
تن به بــن بســــت داده ها مُـردن
هرچــی ســـد توی راهته پـــل کن
زنـــدگـی جنـــگِ جنـــگ می فهمی!
مــــرد می خــواد پس تحمـــّل کن
نگو شعــرم شعـــاره،ممکن نیست
مـــردِ روزای تلـــخِ سخـــتی باش
زیــرِ پتـــکِ زمـــونه آهــــن شو
توی این گـــــود مثل تخـــتی باش
این تــرانه یه قهــــرمان می خواد
شعرمو خـــط به خـــط حمــاسی کن
وقتـــی راهِ گلـــوتو می بندن
با سکـــوتت جــهــان و عـــاصـی کن!!!
من از این واژه های سـردر گم
مـــرد روزای سخــــت می سازم
وقتـــی شعـــرم به نــام تو باشه
از مـــدادم درخـــــت می سازم!
می نویـسم سکـــوت فــریاده
تو به ایــن واژه ها نفـــس دادی
می نویـسم به نــام نــامیِ درد
می نویـسم به نــام آزادی
۱۳۹۱/۱۰/۲۲