سلام. ممنون که من رو دعوت کرده که در مورد ترانه-ت صحبت کنم و عذر میخوام که دیر اومدم. ترانه ای که توی سایت گذاشته بودم بعد از دو روز حذف شد و با مکاتبه با ندیر سایت بعد از یه هفته دوباره توی سایت قرار گرفت، به همین خاطر نشد که خدمت برسم. حرفایی که میزنم نقد نیست و فقط احساس شخصی ِ خودم از این ترانه ست. امیر جان راستش رو بخوای، زیاد این کار رو دوس نداشتم.از ابتدا تا انتهای کار دنبال یه اتاق بودم که یه ضربه بزنه و یه شوک به من وارد کنه تا از خوندن کار، خسته نشم اما همچین چیزی رو ندیدم. بیت ِ امیتونه خیلی تاثیر گذار باشه. وقتی به چند تا از ترانه های ِ روزبه بمانی که به عنوان یه ترانه سرای قوی، مطرحش کرد دقت میکنیم (البته منظورم همه ی ترانه هاش نیست، بلکه دو ترانه در آلبوم معجره ی خاموش داریوش (شطرج+تصویر رویا)، کل آلبوم دنیای این روزای من (داریوش) و ترانه ی اعجاز (گوگوش) و چند ترانه ی دیگه ) می بینیم با یه بیت ِ مناسب شروع میشن و تصویری رو به مخاطب ارایه میدن که مخاطب رو ترغیب به خوندن یا شنیدن ِ ادامه ی ترانه میکنه. مثال: شب از مهتاب سر میره/// تمام ماه تو آبه شبیه عکس یک رویاست/// تو خوابیدی جهان خوابه آخرین سنگر سکوته /// حق ما گرفتنی نیست آسمونشم بگیری /// این پرنده مردنی نیست یا روبه تو سجده میکنم/// دری به کعبه باز نیست بس که طواف کردمت /// مرا به حج نیاز نیست به هر طرف نظر کنم/// نماز ِ من نماز نیست یا من از تو راه برگشتی ندارم/// تو از من نبض دنیامو گرفتی تموم ِ جاده ها رو دوری کردم/// تو قبلن رد پاهامو گرفتی اینا چند مثال از شروع ِ ترانه های روزبه بود که برای انتقال ِ مفهومی که مد نظرم بود نوشتمشون. وقتی بیت اول قوی باشه، انتظار خودت هم از ترانه بیشتر میشه و سعی مکنی توی بیت های بعد هم همین قوت رو حفظ کنی. نکته ی بعد که یه مسئله ی کلی هستش اینه که درسته، یکی از اصلی ترین معیارهای ِ ترانه، نوشتن با زبان ِ محاوره هستش اما این به این معنی نیست که ما هر چی به زبان ِ محاوره نوشتیم، ترانه باشه. تو رو به همون ترانه هایی که اسم بردم ارجاع میدم، چون هیچ چیز بهتر از تجربه ی ملموس نیست. به امید موفقیت روز افزون @};-