«خــٰاکِ کــوزه»

//شاید این «کوزه» که این گوشه‌،کناری بوده است

«خــاکِ» درگـاهِ  یـکـی طُـرّه‌نــگ‍‍ـاری  بـوده اسـت/

یـا بـه تـنـگِ دلِ.. بـشـکـسـتـه‌ی یاری ..لـرزان

کـه در ایـن بـاغ پـی قول‌و‌قراری بـوده است/

«بوسه‌هایی» است به رویای یکی، «سرمه‌به‌چشم»

«حـسـرت بـوسـه» بـه پیـشانی یـاری بـوده است/

خـــونِ دل‌هـای یکی عاشـق دل‌خــون، شایـد

اشـک چشمی به رخ عاشق زاری بوده است/

یا غباری که نشسته است کنون بر تن او

تـنِ آویـختـه بر چـوبـه‌ی داری بوده است/

رازهـا… بس، که نمـی‌گفـت، چـو لـب تـر مـی‌کـرد!

حیف سیراب.. در این قافیه‌‌_مرگ آسوده است!/

برگ سبز «تک‌درختی».. که به خاک افتاده است

روزگـاری کـه در این بـاغ … بـهـاری بوده اسـت //