( ایستگاه متروک )

مثِل یک : ایستگاهِ متروکم

یا مثه : کوچه ای که بُن بَسته

میگذرن از کنارمو..هیچکی

یه سلامی.. برام نمیفرسته

رسم و قانونِ زندگی.. اینه :

خوب باشی.. باهات بد میشن

مثلِ دستمال.. میندازَندِت دور

از کنارت.. سریع رد میشن !

شونه هاتو تکون بده شاید

یه کم از بارِ بیکسیت کم شه

آره دنیا..کثیف و نامرده

نذار اما که قامتت خم شه

مثه گرگا با چشمِ باز بخواب

واسه ترس از یه جنگِ ناغافل

آخه مُد نیست..در زدن اینجا

همه..یک دفعه میپرن داخل

از غم و غصه هات به هیچکی نگو

سعی کن بارِتو..خودت بِبُری

خودیا از غریبه ها ..بیشتر

آرزو میکنن : زمین بخوری !

گر چه تعدادمون زیاده ولی

در حقیقت : جدا ، جدا و کَمیم

ما فقط توو صف و ترافیکه

که به اجبار..پشت به پشتِ همیم!

شاعر :
( عباس مقدم )