جادِه آغازِ یِه رازِه ، سَرِ این قِصِه دِرازِه …. ؛
در مَسیرِ عاشق بودَن ، دِلَم لَبریزِ نیازِه …. !

من پُر از حِسِ رسیدَن ، رَهسِپارِ مَقصَدِ دور
خالی از شَکو به دوشَم ،کولِه بارِ روشَنِ نور !

پُشتِ میلِه هایِ ذِهنَم ، پُرَم از فِکرِ رَهایی …
میرسَم فَردا به خورشید تویِ لَحظِه یِ طَلایی

میرسَم اونجا که انسان تاحالا به چشم نَدیدِه
جایی که خُدایِ عالَم ، نازِ اَبرا رو خَریدِه …. !

سَبزه میشَم تَر و تازه ، در سُکوتِ بیشِه زاران
وقتِ روئیدَنِ گُل ها ، برگ میشَم زیرِ باران …

دَستِ گَرمِت رو میگیرَم لَحظه شاعِرانه میشِه
در جَهانِ قافیِه ها ، وَقتِ عاشِقانه میشِه … !

سَمفونیِ این تَرانِه ، ضَربِ اَنگُشتایِ سازِه … ؛
من رِسیدَم به تو آخَر ، اِنتِهایِ قِصِه بازِه …. !