جادِه آغازِ یِه رازِه ، سَرِ این قِصِه دِرازِه …
در مَسیرِ عاشق بودَن ، دِلَم لَبریزِ نیازِه … !

من پُر از حِسِ رسیدَن ، رَهسِپارِ مَقصَدِ دور
خالی از شَکو به دوشَم ،کولِه بارِ روشَنِ نور

پُشتِ میلِه هایِ ذِهنَم ، پُرَم از فِکرِ رَهایی … !
میرسَم فَردا به خورشید تویِ لَحظِه یِ طَلایی

میرسَم اونجا که انسان تا حالا به چشم نَدیدِه
جایی که خُدایِ عالَم ، نازِ اَبرا رو خَریدِه …. !

سَبزه میشَم تَر و تازه ، در سُکوتِ بیشِه زاران
وقتِ روئیدَنِ گُل ها ، برگ میشَم زیرِ باران …

دَستِ گَرمِت رو میگیرَم ، لَحظه شاعِرانه میشِه
در جَهانِ قافیِه ها ، وَقتِ عاشِقانه میشِه … !

سَمفونیِ این تَرانِه ، ضَربِ اَنگُشتایِ سازِه …
من رِسیدَم به تو آخَر ، اِنتِهایِ قِصِه بازِه …. !