زینب زمانی زاده 5 سال پیش 2 تیر 1399 قلم: چاپ شماره: ۱۱۲۷۷۰ از زینب زمانی زاده ترانه ی می عشق من می گریختم از عشق، تا باشد آرامم جهان اما تو را دیدم که در ، چشم تو بود هفت آسمان آیین من بی کفر بود، دیدار تو آن را زدود گویی که وحیی بی بدیل، قلب مرا در خود ربود از این نویسنده بیشتر بخوانید: https://www.academytaraneh.com/112770کپی شد! 414 ترانه لغو پاسخبرای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید. مطالب پیشنهادی پنجاه درجه قصه ی باغ قاب ِ عکس دلواپسی های سیاه بی خیالت شدم زخم ِ باز