به نام حق

از من که رد میشی    بارون شرو(ع) میشه

این تازه آغاز  ِ یه کابوسه

بعد از تو آشوبم    روز و شبام عین ِ

پیچ و خمای جاده چالوسه

…

از من که رد میشی    دلشوره میگیرم

چون مطمئنم بر نمی گردی

زیر لبم میگم    با رفتنت ای کاش

تنهاتر از قبلم نمی کردی!

…

میری! قدم هاتو    آهسته تر بردار

این جاده میره سمت بیراهه

با رفتنت کم کم    جون می کنه نبضم

دستای سردم از تو کوتاهه

…

چشمامو می بندم    نزدیک تر میشی

میبینی عشقو تو جنون من

چشماتو می بندی    هی دورتر میشی

دنبال چی میری بدون من؟

…

“هر اومدی حتما    یه رفتنی داره”

این جمله رو همیشه می گفتی

من تازه می فهمم    منظور تو چی بود!

قول داده بودی میری و رفتی

…

لحن سکوت تو    زنده به گورم کرد

تو سینه ی سرد ِ یه قبرستون

از بس هوا سرده    خورشید یخ بسته

بوران زده تو ظلّ ِ تابستون

…

دنیای ما بی هم    دور از تصور بود

مثل یه خونه؛ بی در و دیوار

اما حقیقت داشت    از دست هم رفتیم

شاید خودم مقصرم این بار

امضاء: בȷԛѻɫ

ممنون میشم نظر بدید. ارادت