جناب مرتضی قلی سلام من پیگیر بحث های زیر این ترانه بودم و همه از مطلبی که من نوشتم شروع شد بنابر این مجدد لازم میدونم تا مطالبی رو عنوان کنم در یک کار احساسی مثل کار شما شک نکنید که من مقصودم این بود که با توجه به سلیقه ای که داشتم کار اول شما نسبت به اینکار بیشتر رو پسندیدم و بنابر این دنبال نقد محتوا نبودم و خودم رو هم در جایگاهی نمی دیدم که محتوای یک کار احساسی رو نقد کنم اما یک چیز رو از یغما گلرویی نازنین یاد گرفتم و اون اینه که اگر یک کار اجتماعی سروده شه و این کار اجتماعی مخل و عقب بر جامعه باشه نه تنها من نوعی بلکه همه ی دوستان متعهد دیگر باید واکنش نشون بدن به عنوان نمونه عرض میکنم از خود یغما که نباید به جامعه حقنه کنیم که سکوت هم یک سنگره...(آخرین سنگر سکوته)...کاری با ترانه سراش ندارم که اتفاقا قلم ایشون رو هم بسیار دوست دارم اما نباید به همین جامعه ی بیمار هم حقنه کرد که میشه در سنگر سکوت پناه گرفت و از درد ها و رنج های جامعه چیزی نگفت اینجاست که نه تنها من بلکه همه ی دوستانیه که در خودشون ذره ای تعهد احساس میکنند باید واکنش نشون بدن در مورد کار عاشقانه هم همینطوره ولی من به شخصه خودم اون رو پای احساسات یک شاعر میذارم و از کنارش رد می شم و فقط میگم که خوشم نیومد و بس مثلا وقتی شکنجه گر تویی شکنجه اشتباه نیست.... یکی از اون دسته ترانه های خودآزاره که متاسفانه مقبولیت زیادی رو هم در جامعه به دست میاره به دلیل احساسات حاکم بر جامعه ی بیمار ما ................... اگه در کامنت های اولم گفتم که نقد بر محتوا رو کاری خلاف ادب می دونم هنوز هم بر این باورم و اعتقاد دارم که نباید به احساسات شاعر تاخت اما اگر این یک کار اجتماعی بود و اگر مخل جامعه ی بیمار ما بود بدون شک وظیفه می دونستم که در برابرش واکنش نشون بدم ............................. به هر صورت از دل این بحث ها من هم مطالب خوبی یاد گرفتم و این ترانه ی شما و نظر من باعث شد دیدگاههای خوبی مطرح شه که از دل تمام اینها میتوان یک نتیجه گیری خوب کرد ..... در پناه حق @};-