1-مگه این که خیلی (خیلییییییییییییییییییییی) تو رو درواسی قرار بگیرم که نظر واقعیمو در مورد کار نگم. 2- همیشه شنیدم و گفتم که نباید کار اول کسی رو نقد کرد اما وقتی فهمیدم قبلا شعر می نوشین تونستم توی کوتیشن قرار بدم که "تبصره: به غیر از کسایی که قبلا هم شعر می گفتن" ;)) ولی از اونجا که الان مشمول هیچ کدوم از گزینه های بالا نیستم و نیستید؛ اومدم اینجا و فارغ از مقدمه ها میرم سراغ ترانه تون : اینکه بعضی جاها وزن از دستتون خارج شده، چیزیه که مسلما خودتونم بهش واقفید... محاله کسی غزل سرا باشه و وزن رو ندونه. پس در این مورد چیزی نمیگم. داخل پرانتز بهتون بگم که اصلا با حرفتون موافق نیستم که گفتین شعر فضای سنگینی داره بر عکس فضای آروم و روون ترانه!! شما کارای فاضل رو بخونید، هیچ ترانه ای دیدین که اینقدر روون باشه؟؟؟ یا یک سری غزلای برجسته ی کاظم بهمنی از نظر من یه غزل سرا خیلی خیلی بهتر میتونه از پس ترانه بر بیاد. البته غزلهای کلاسیک یه کم رو زبان تاثیر میذاره اما از نظر فضا هیچ چیزی از غزل معاصر کم نداره بگذریم(من رو شعر تعصب دارم آخه :-) اینو خیلی خوب میشه فهمید که تصاویر زیادی توی ذهنتون داشتید که میخواستید بیان کنید اما خب، چندان موفق نشدید. شاید به خاطر اینکه دوست داشتید در نهایت سادگی حرفاتونو بزنید. اما بازم جای تبریک داره که فکراتون تکراری نیس اما یکی از کارایی که باعث میشه ترانه تون بهتر از آب در بیاد اینه که برای هجا به هجای اون، دلیل داشته باشید بعضی واژه ها توی کار اضافیه، و نبودنش هیچ صدمه ای به بدنه ی اصلی کار نمیزنه مثلا جوون شم ، جوونی رو حسش کنم جوونی دوم کارکرد خاصی نداره، وقتی میگین: جوون شم، باید یکی از مولفه های جوونی رو برای حس کردن بیارید... جوونی شور و نشاط داره، غرور داره، شیطنت داره، آرزو و هدف داره... باید بگید چرا دوست دارید جوون شید، یه واژه ی ناب، که مخاطب هم باهاش همزاد پنداری کنه یا مثلا حالا چون تو هستی دلم روشنه آره ، تاپ و تاپ تاپ داره میزنه -> حیف نیست یه عالمه هجا رو فدای تکرار کلمه ی "تاپ" کردید؟ دل غیر از تاپ تاپ زدن، جورای دیگه ای هم میزنه. پر انرژی، عاشقانه، پر امید... و وقتی که از روشنی دل صحبت کردید، باید صفت متناسب با روشنی رو برای طپیدنش به کار ببرید این چیزیه که من از شما انتظار دارم( تقصیر خودتونه که گفتید غزل کار می کردید ;)) ) و یه نکته که من خیلی بهش اهمیت میدم اوردن ضمیر های اضافیه مثلا من امشب هوای خونم مه داره خب حالا اگه بگید امشب هوای خونه م مه داره، چه اتفاقی می افته؟ چیزی از معنا کم میشه؟ معلومه که نه... نذارید التزام وزن دلیل وجود لغات باشه... یه کار زمانی فوق العاده ست که اگه حتی یه هجای کوتاه ازش کم کنید و چیز دیگه ای جاش بذارید، شیرازه ش از هم بپاشه اگه نظرات منو پای اشعار دوستان دیده باشید، حتما به پرحرفی من واقف خواهید بود، دلیلش تعارفات عمدتا کلیشه ای و مجازی این سایته که بعضی ها ( به همه ی دوستان بر نخوره) پیشه کردند. و من می خوام کاری رو انجام بدم که سال های ساله دیگران در مورد شعرام انجام میدن، حتی اگه باعث آزرده شدن خاطر بشه! امیدوارم از صراحت بنده به جوش نیومده باشید :-) منتظر کارهای بعدی شما هستم. ایام به کام و سلام!