علی پاداش(بها)
یه حس تازه
شب بارون و تگرگه
شب باریدنِ ِمرگه
یه ورق، یه حس تازه
یه قلم، که واژه سازه
غم و اندوه و یه خونه
سرِ یه شب درازه
یه نفر، یه مردِ خسته
که دلش، صد بار شکسته
دمِ یه پنجره ی باز
توی تاریکی نشسته
کنجِ دنجِ یه اتاقه
یه دری که رو به باغه
غم و غصه ش روی کاغذ
زیرِ نورِ یه چراغه
شب بارون و تگرگه
شبِ باریدنِ مرگه
روی هر شاخه شکسته
پُره از گریه ی مرگه
شب فریاده یه مرده
که رو دوشش باره درده
شب تاریک و برهنه
که تو قلبش، رخنه کرده
یه سکوت بی اراده
یه توهّم از یه جاده
و یه مرگ بی هیاهو
تو فضای خیلی ساده
یه ورق، یه حس تازه
یه قلم که واژه سازه
غم و اندوه و یه خونه
سرِ یه شب درازه
#علی_پاداش