می ترسم
« می ترسم »
مــــی ترســـــــــم از آرامـــــش ِ دنــیا!
از اینکه توو فکـــر ِ عــــذابــم نیست!
از اینکه هـرچی کــه ازش میـــــخوام
حتــی یه بارم – رَد – ، جـوابـم نیست!
مـــی ترســم از خـــوبی ِ آدم هــــــــا!!
وقتی توو چشماشـــون قضاوت نیست
وقــــــتی که پشت مهــــربـونیــــشـون
یک ذره هــم شــوق ِ عــداوت نیست!
مـــی ترسم از احسـاس ِ خوشبـخـتی!
از اینــکــه تقــدیرم بـاهــــام یــــــاره!
از اینــکه با دسـت ِ خــودش میخـواد
از پیـــش ِ پــام سنگــــاشــــو برداره!
مـــی ترسـم از اینــکه تــوو بیــداری
کـــــابــوس ِ خـــوابیــدن نمــــی بینـم
از اینکـــه دنیامـــون پُــر از مَــــرده!
خنـــجر توو پشــتم ، مــن نمـی بینـم
مــی ترسـم از این کام شــیریـن و…
اینکــه دلـــم از هیچکــس پُر نیست!
می ترسم از چشــمــای بـی اشکـــم!
از اینکــه لبخـــنــدم تظــاهــر نیست
مـــــی ترســــــم از آبــــادی ِ دنــــیا!
از اینـــکه هــرچیزی ســـر ِ جـاشه!
این خـوابه یا دنیای بعـد از مـرگ؟!
اینـــجا نمــی تونـه بهــــشت باشه!!
یعنی مـن و این حجم – خوشبختی؟!!
بعـدش چـــه تاوانی میشه سهمـم؟!!
مــی ترسم از اینــکه نمـــی ترسم!!
از اینــکه مُـــردم و نمـــی فهـــمم!!