شهزاده ی من،لطفی بنما

با من بِنِشین،از من بِسُرا

پرده بِدَر و گیسو بِرَهان

آزاده شو ای گلچین خدا

برخیز و بتاز،از خاک برو

گر تکیه کنی،عیبی نَبُود

آزاد و رها،پروا نکن و

جلوه بنما،دیری نَبُوَد

بلبل که غزل میخوانده ز ما

چون در قفسی زندان نشده

پروانه چو تو نقشش چه لطیف

اما چو تو او پنهان نشده

حیف است که این،رخسار مهین

خاموش شود از، این انجمنان

جامی ببر و بر لب بنشان

یک لحظه بمان فارغ ز جهان