از لحظه ای که جای لفظ ِ «ما» ، «مَن» ی مانده
تنها میان ِ ما فریب و دشمنی مانده

گم می شوم در خانه ای که جز خودم ، انگار
فریادهای خسته ی مرد و زنی مانده …

شال ِ سفید و کفش ِ زرد و دامن ِ یاسی
از تو برایم خاطرات ِ روشنی مانده!

«تو» ، رفتی از پیش ِ کسی که عاشقش کردی
«من» مثل ِ یعقوبی که با پیراهنی مانده !

با اینکه رفتی مطمئن هستم که می آیی
مثل ِ قطار ِ رفته و راه آهنی مانده….
#نفیسه_محمدنژاد