نگو این فاصله ها تقدیره
تویی که به جاده ها جون میدی
من که چشمامو ازت پُر کردم
از کدوم حسِ چشام ترسیدی؟
این روزا راه میونه من و تو
میدونی چند سال نوری میشه؟
تو نگاهت حس مبهمیه که
همونم باعث دوری میشه
اگه بارون بودی رو احساس من
حالا رو به روت کویر لوت نبود…
تو شدی آرزوی اون مردی که
از ته دل اصلا آرزوت نبود