درخت
رفته رفته میرم انگار
رو به سوی دره مرگ
یه درخت خشک و تنهام
بین این پاییز بی برگ
یه درخت خشک و پیرم
که دارم عمود میمیرم
یه نگار سرد و دلگیر
که ازین زمونه سیرم
منو با تبر جدا کن
تا که ایستاده نپوسم
از تنم تبر بساز تو
اونجا دستاتو ببوسم
ریشه ریشه هامو بردار
نزار تا که جون بگیره
بزار با خیال راحت
تن سرد من بمیره