تنها
کبوتر با کبوتر باز تنهاست
و قانون طبیعت از دل ماست
یکی را میدهد صد ناز و نعمت
و مجنونی که در رویای لیلاست
بنی آدم ز یک پیکر جداشد
طلاق لیلی و مجنون هویداست
همه مفهوم فرد و زوج دیدند
یک و دو، یک یک و دو، این معماست
صبویی از می و کشکول سائل
یکی مست و یکی پست این چه دنیاست؟
همه بازیگرند و عشق مرده
به زندان زنده مردن هم چه زیباست
چه ایهامی چه تشبیهی چه بیتی؟……
همین بس شاعر این شعر تنهاست