تو چه کردی ک شدم عاشق و دیوانه تو

شده ام مست و غزل خوان ره میخانه تو

چه نمودی که دمی نیست ب تن روح و روان

منم آن لیلی افسونگر افسانه تو

همه پرسند چه دیدم به رخت زان ایام

که گرفتم ز رقیبان دل دردانه تو

بی تو این زندگی ام سخت به تنگ آمده است

منم آن بلبل احزان به در خانه تو

ندهم ره به کسی وارد این خانه شود

همه دانند که این دل شده کاشانه تو

جامه را چاک دهد هر که شود عاشق تو

من کنم جان به فدای رخ جانانه تو