طلسم
« طلسم»
غـــروب بود و تو مــی رفتی و خورشـید
رگــــش رو زد تــــوی آغــــــوش دریــا
تو رفــــتی شــــب به دنیا حملــه ور شد
برای غـــــارت ِ دلـــْـروشـــــنی هــــــــــا
تو کـــــه رفتــی قـــناری از لــــب افتــاد
حتــــی گـــُــــم کـــــرد زبون مـــادریـشو
بهـــار راشــــو گرفت و بی صــدا رفــت
خـــزون بلــــعید – نگـــاه آخـــریــــشـــو
تــو کــــه رفـــتی پرستو منـــزوی شـــد
نسیمــــو رفتـــــنت خــونه نشـــین کــرد
مــــرام قــاصــــدک هــــا خاک خـــورد و
کلاغ قصـــــه مـــــو بی سرزمـــین کــرد
تو کـــه رفتـــــی مــــــیون شبنــم و گــُـل
میـــون بوســه و لبــــها به هــــم خــورد
تو رفـــتی ، خنده از غـــم خودکشـی کرد
سکوت ، حرفامو دزدید ، با خودش بـُرد
گــــلوم بغضـــو بغـــــل کـرد و چشـام باز
برهـــنه شـــــد ، زیر ِ این سقــف ِ بارون
هـــــوای خـــــوابم حـــــتی معـــــتدل شـد
شـــبم … روزم ،شده بی وقـــــفه بارون
دل مـــــــن جـــــا زد حتــــی از تپیـــــدن
نفسهـــــامـــــم رفـــیق راه مــــــن نیست
اســــــیر مــــــوج دلتنــــگی که باشــــــم
حتــــی طــــوفان رقیـــب آه مـــــن نیست
قلـــم دفــــنه تُــــوی مــــــــرداب کاغــــذ
حــالا کـــــه سطـــرها رامـــــم نمـــــیشن
بدون تو آخــــه حــــــــوّای شعـــــــــــرام
نه دیگـــــــه ، واژه هـام آدم نمیـــــــشن
تو رفـــــتی رنــــگ آرامــــش پریـــــده!
چــرا یادت حریف هـــق هقـــــم نیست؟!
شـاید راز طلسمـــــت اینــــــه بانـــــــو :
کســی جــز تو ، مــثِ تو عاشقــم نیست