تو فریادِ منو بشنو، منم فریاد تو میشم

تو مجنون منی اما، من عمری در پی خویشم

من از هر پیله این شبها به هر سختی گذر کردم

تا از مرزِ جنون تو به آغوش تو برگردم

تو قانونِ کدوم عشقی که از رسوایی ترسیدی

تو ترسیدی که لیلی رو به هر رسوایی بخشیدی؟

غمِ تنهایی این روزا به پروانه پریدن داد

تو گفتی لیلی عاشق شد، خدایا هر چه بادا باد

نگفتی لیلی فریادش میون آدما گم شد

خدایا عشقِ مجنونم اسیرِ حرفِ مردم شد