خواستم که از عشقم بگم با تو
انقدر سنگین بودی با من که…
چشمام از تاریکی پر بود و
چشمای تو انقدر روشن که…

من دستپاچه می شدم هر بار
لب های تو میل تبسّم داشت
قسمت نبود ما مال هم باشیم
انگار این شاعر توهّم داشت

دنیا و احساسات ما از هم
قدّ زمین تا آسمون دوره
هرچی که بیشتر دل بهت دادم
بیشتر فرو رفتم تو دلشوره

من دیر فهمیدم تو دیر گفتی
که جای تو ویرونه ی من نیس
افسوس که لبخند رویاییت
سهم دل دیوونه ی من نیس