آسمون خوابیده
سایه ها بیدارن
مردم از مهتاب
عاشقی بیزارن
کوچه ها بی فانوس
جاده ها گمراهن
شب گلاویزه با
هر چراغ روشن
هیشکی مثل تو نیس
با سحر همزادی
بی دلیل نیس که از
چشم شب افتادی
تنها نیستی عشقم
قدرتو می دونم
من غم چشماتو
بی صدا می خونم
تو غم و شادی ها
روحمون هم حسه
با تو همراهم تا
انتهای قصه
حسن عرب لاریمی
کار زیبایی خوندم جناب بهبهانی.ریتم خوبی داشت
صادق شيخي
آفرین قشنگ بود یاسرججان موفق باشید
نسترن مویدی
سلام ، کار خوبی بود و بهتر هم میتونه باشه ... فقط جسارتا در (مردم از مهتاب) مشکل وزنی وجود داره که با بقیه قسمت ها نمیخونه ... موفق باشید
آزاده ربانی
سلام برجناب بهبهانی گل ترانه تون خیلی به دلم نشست ریتم و وزنش بنظرم عالی بود خوشحالم از حضورتون قربان و لایک
ناهید سلیمانی
بسیار عالی بود
محمد قاسمی (شاهد)
سلام یاسر جان. شروع کارتو و تصویرسازی های خلاقانتو دوس داشتم. برقرار باشیو سبز.
سوگند صفا
سلام.....درود...احسنت...موفق باشید ..کارتون زیباست
یاسر بهبهانی
سلام خانم صفا . ممنون از محبت و کلمات دلگرم کننده تون.
حسين عباسي بائي
زيبا بود موفق تر باشي
یاسر بهبهانی
نگاهتون زیباست آقا حسین. ممنون از خوانش ترانه. لطف کردید.
علی اصغر شریفی
ترانه زیبا و با احساسی بود جناب بهبهانی فقط بنده یک نوع دو پاره شدن ، یک نوع حلقه ی(بیت یا مصراع) گمشده توی کار حس میکنم. شروع کارتون و بندهای ابتدایی که از شب و کوچه و مردم سخن میگه ، دربندهای پایانی میاد تبدیل به یه عشق شخصی میشه. که شاید خیلی ربط قوی و دارای جزئیات بهم ندارند. در کلیت کار خوبه ، مقدمه چینی خوبی در ابتدا هست ،اما میشد کمی بیشتر در جزئیات مسئله رو بازتر و ملموس تر کرد. موفق باشید.
یاسر بهبهانی
درود جناب شریفی. ممنون از حضورتون پای کارم و نقدو نظرتون. روایت این ترانه ی کوتاه همدلی و همراهی عاشق با معشوقی هست که فراتر از زیبایی ظاهری. زیبایی معنوی داره و از جنس شب و شبزدگان نیست و به واسطه روشنی درونش از چشم شب فراگیر و حاکم افتاده و منزوی شده. و میدونید که ترانه بواسطه کوتاه بودن عرصه خودش مجال پرداختن به جزییات رو نداره. باز هم ممنون از حضورتون.
تهِ کدوم مسیر،سرِ کدوم مزار؟
بامن بمان
امسال، سال منه ☃️
آوازِ قو
فرشته بودن