گلایه
دل من پر از غمه کی می دونه ؟
یاسینو کی سر قبرم می خونه ؟
توویِ دریا ، پیشِ کوسه ها منم
آ خه از بختِ بَدم من یه زنم
شما که همه می گین اهل دلین
روز و شب دنبالِ حلِ مُشکلین
هیشکی از من یه سراغی نگرفت
هم ترانه ای دلت ، سنگه و سِفت
یکی تون مرهم ، رویِ زخمم نذاشت
اون غریبه چه قشنگ ، دردارو کاشت
کِی ، رها از این همه کینه می شم
کِی ، دوباره نفسم میاد پیشم ؟
دلِ من ، پُر از غمه به کی بگم
جای ، اون نفس کمه به کی بگم؟
شما بچه هام بودین کو معرفت ؟
جسم و روحم داغون از یه بی صفت
دل شکستن کارِ شاعرا نبود
حتی ، توو شهرِ شلوغ و پرِ دود
اِ سمای قشنگتون توو قلبمه
عمرِ من تمومه ، یه آ ه و دَ مه .