واست سخته میدونم اما برو

سر این دو راهی نمون بیش از این

تو باید به فردای روشن بری

بذار سهم من باشه این …

برو فکر آینده باش و دلت

منم عادتم میشه تنها شدن

بدونم یه جای جهان دلخوشی

همین کافیه بعد از این واسه من

یه لحظه م به این جاده ها شک نکن

مسیرت رو بی من ادامه بده

یه جایی اگه کم ٱوردی فقط

به رسم قدیما یه نامه بده

فراموش من که نمیشی ولی

یه وقتایی تقدیر ما رفتنه

یه وقتایی دست خود ما که نیست

یه حرفایی محکوم ناگفتنه

برو جاده داره صدات میزنه

نگا به من و اشک چشمام نکن

به رسم سفر بدرقت میکنم

ولی تو خداحافظی بام نکن