بهترین شاعر دنیا
پدر حال و احوالم واقعا خوش نیست
مثل یه زندانی در انتظار آزادی
درد می کشم..بغض می کنم..خواب می روم
میان شعرهای مَن درآوردی
شعر شدن وسط کلاس معلم دینی
حل شدن در فلسفه های عرفانی
آقا اجازه نوبت ماست که بخوانیم
بریده باد دو دست ابولهب… و آیه های قرآنی
شعر تنها کَشتی نجات ماست پدر
و من انقدر مینویسم که تمام شوم
پس نگو ننویس…دیگر نگو ننویس
جز این راهی نمانده که آرام شوم
پدر تو برای من بهترین شاعر دنیایی
اما شاعری مغضوب،شاعری مغلوب،شاعری مصلوب
که قطره قطره آب می شوی مثل قطب شمال
که قطره قطره آب میشوم مثل قطب جنوب
پدر فحش های تو مرا شاعر کرد
فحش هایی که پای تلویزیون میدادی
تو حرص میخوری من آب می شوم
تو انعکاس سی سال خشم و فریادی
تمام فیسبوکم را از تو پُست می کنم
تا جهانی شود کل جهان تو
باز هم برایم از حیله های شب بگو
تا دیر بمیرد این اوازه خوان تو
سیگار که میکشی دود میشوم شاعر
با سرفه هایی که در گلو خوابیده
راست گفتند حقیقت واقعا تلخ است
این شهر تکبیری ما بوی شعار میده
تمام مساحت شعرم برای تو شد پدر
اما چه فایده هرچه از تو بنویسم کم است
همه به سطحی بودن شعر های تو میخندن
اما اشعار تو محکم تر از آیه های محکم است
پدر تو برای من بهترین شاعر دنیایی
اما شاعری مغضوب،شاعری مغلوب،شاعری مصلوب
که قطره قطره آب می شوی مثل قطب شمال
که قطره قطره آب میشوم مثل قطب جنوب
تو قطره قطره آب می شوی مثل قطب شمال
من قطره قطره آب میشوم مثل قطب جنوب
حمزه شربتی
حامد عزیز شیرازی الان این چی بود نوشتی؟ یه کم به اطرافت نگاه کن.... این طرف تن حافظ اون طرف سعدی بنده خدا دارن تو گور می لرزن..))
mohamad hosein rajabi parsa
سلا حامد جان ترانه ی زیبایی بود از خوندنش لذت بردم ..... سری به ما بزن فدات شم ... موفق....
nassim beyranvand
سلام. با دوستان موافقم. شما خیلی جاها قافیه رو رعایت نمیکنید.وزن رو هم همینطور. اما جالب اینجاست که همین ایرادها رو به بقیه میگیرید. حرفهای قشنگی توی سینه تونه.خیلی قشنگ اما توو ترانه درست نمیتونید ازشون استفاده کنید. بذارید یه مثال بزنم: فرض کنید شما خیاط هستید و زیباترین پارچه ی دنیا رو در اختیار دارید...این پارچه اگر تبدیل به یک پیراهن بشه میتونید علاوه بر اینکه تمام هنرتون رو توی دوخت اون به کار بگیرید، همه ی مردم رو انگشت به دهان کنید...اما شما می آیین و اون پارچه رو تبدیل به یک شلوار میکنید. پارچه مناسب پیراهن شدنه اما حالا تبدیل به چیزی شده که نباید میشد و اینجاست که زحمتها و هنر و پارچه و اعتبار خودتون رو به باد دادین. بنابراین من هم با جناب میرزایی موافقم...مسیر رو باید درست رفت. وزن و قافیه اگه قراره به فنا بره باید جوری باشه که آگاهی پشتش وجود داشته باشه.وقتی آگاهی وجود داره، بی نظمی کنار میره و نو آوری ظاهر میشه.نو آوری هم هدفش ارتقای سطح کیفی کاره نه سقوط. گوشیهای لمسی رو نگاه کنید...اونا برخلاف گوشیهای دیگه دکمه ندارن...اما کسی که اولین بار این ایده به ذهنش رسیده کسی بوده که کاملا به سیستم گوشی مسلط بوده...و این شکستن قاعده نه تنها باعث از بین رفتن کارایی موبایل نشده بلکه یه نوآوری به حساب میاد و رقابت ایجاد کرده. بنابراین اگر همچنان دنبال پیشرفت توو زمینه ی ترانه هستید ، وزن و قافیه رو حتما یاد بگیرید. مسلط بشید و بعد به فکر نو آوری باشید. موفق باشید.
حسین میرزایی
حامد جان پدر حال و احوالم واقعا خوش نیست مثل یه زندانی در انتظار آزادی و من انقدر مینویسم که تمام شوم پس نگو ننویس…دیگر نگو ننویس جز این راهی نمانده که آرام شوم همونطور که علی گفت، توی کار همه در مورد وزن ایراد پیدا می کنی وقتی خودت اصلا رعایتش نمی کنی. این کارت شعر نیست، ترانه هم نیست. با رعایت قافیه نمی شه اسم یه کار رو ترانه گذاشت. به نظر من این نثریه که آهنگینه. قافیه هم توش داره اما یه دلنوشته است. گزارشیه از حال و احوالت. پیشنهادم بهت مطالعه است، بی تعارف بهت میگم اگه سه ساله می نویسی و این نتیجه ی کارته، راهتو داری اشتباه میری. ترانه زیاد گوش بده. نه فقط رپ. از همه سبک ها. حس می کنم همه ی ترانه هایی که تو آکادمی می خونی رو هم با استایل رپ و راک می خونی که باعث میشه، کارهای روی وزنم مورددار تشخیص بدی :))) یه مورد دیگه، تا وقتی از موضوعی اطلاع کامل نداری، نظری در موردش نده، تو کار خودم و یاسر هم بهت یادآوری کردم، نمی دونم دیدی یا نه. آخه تو موضعی نیستی که در مورد وزن به بقیه نظر بدی وقتی نمی تونی خودت رعایتش کنی. این نکته تو بقیه موارد زندگی هم کمکت می کنه. این کارتو نقد نمی کنم، چون که خودت نیاز داری مطالعه داشته باشی. باید تو مسیر بیوفتی تا بشه کمکت کرد. ببخش که صریح حرفامو زدم. آخه دلم می سوزه که نوشتی چن ساله می نویسی، اما اینایی که می نویسی شعر نیست. دلنوشته است. شاید اگه مسیرت رو از ترانه جدا کنی و تو قسمت نثر خودتو محک بزنی و مهارتت رو افزایش بدی، موفق تر باشی. اما این که بدون مطالعه بخوای راه ترانه رو ادامه بدی، کمکی بهت نمی کنه. استعداد پنهانی توت می بینم که اگه از وزن مطلع تر بودی، حس می کنم باعث تمایزت از بقیه می شد، اما الان نیست. چون بدنه ی کارت درست نیست. شاید کسی اسم این کارو نوآوری بذاره، اما برای نوآور شدن هم نیاز به اطلاعات پایه ای هست. حس می کنم تو اگه از وزن اطلاع داشته باشی، کارهای سیالی بتونی ارائه بدی. یعنی کارهایی که گاهی از وزن خارج میشن اما در عین حال، به ریتم کار ضربه نمی زنن و توی ملودی و آهنگ، جلوه ی زیبایی دارن. حس میکنم این استعدادو داری، ولی فعلا مطمئنم به کارت نمیاد. نظرم اینه پیشنهادمو جدی بگیری و یه تجدید نظر تو ادامه ی راهت داشته باشی. موفق باشی
علی یاری
سلام حامد عزیز این کارتو دوست داشتم نزدیک به صلیقه ام بود ولی بی ایراد هم نبود پدر حال و احوالم واقعا خوش نیست مثل یه زندانی در انتظار آزادی درد می کشم..بغض می کنم..خواب می روم میان شعرهای مَن درآوردی قافیه رو نمیدونم چرا دوستان اشاره نکردن ولی میرسیم به بحث قدیمی خودمون و لج کردن شما باز هم میگم این قافیه اشتباس نکته ی دوم اینه هر چقد حرفات جذاب باشه وقتی وزنه مشخص در کار نباشه کارت به چشم نمیاد من خیلی ترانه خوندم که حتی وزن درست بودی ولی انتخاب قالب نامناسب وزنی لطمه به کار زده موفق باشی
hossein khoobyar
با سلام حامد جان عالی بود.خیلی لذت بردم از این کار... مرسی
ناصر متقیان
سلام لغات ساده و زبان روان... اما بنظرم شما ریتم و وزن را کلا کنار گذاشته بودین و بیشتر سمت رپ و راک رفته بودین و از کلمات در حالت نشکسته خیلی بکار برده بودین و این موج میزد در شعرتون... و من انقدر مینویسم که تمام شوم این در رپ میادچون ریتم نمیخوره بنظرم معنای جدید، اصطلاحات جدید و فضای جدید نداشت و شعرای یاس را بیاد اوردم موفق باشید
تهِ کدوم مسیر،سرِ کدوم مزار؟
بامن بمان
امسال، سال منه ☃️
آوازِ قو
فرشته بودن