من از دوری تو بی پرده چون غم میشم
هم چو شمع میسوزمو در فکر تو کم میشوم
ذره ای بی اختیار در دست طوفان میشم
میروم در اسمان و یار باران میشم
چون درختی بی نفس در قلب بوران میشوم
یک قناری در قفس تنها و گریان میشوم
با وجود دوریت از عشق تازه خسته ام
ای بهار عمر من تنها به تو دل بسته ام
ای رفیق اشنا پیشم بیا من تشنه ام
تشنه ی دیدار تو دل از خوشی ها کنده ام