دنیای رنگارنگ تنهایی
دنیای رنگارنگ دیرزوم
داره خلاصه میشه تو دردو
حالم روایت می کنه امرزو
صد ماجرا از داغ یک مردو
آهسته آهسته عجین میشم
با طعم تلخی های دنیایی
که قهوه ای فالمو دیده
هم رنگ تشویشای تنهایی
عادت شده واسه دلم دیگه
دلواپسی های بدون مرز
سهم من از تنهایی ها بوده
تنها همین شب گریه های محض
از روی ناچاری دلم قرصه
به تکیه گاه خالیِ پُشتم
من آرزوم بوده گلم باشی
اما همیشه پوچ بود مشتم
رفتی درست جایی که می گفتی
سبزِ همیشه آرزوهامون
جیغ بنفش این سکوت اما
شد خط قرمز روی رویامون
روزای من داره یکی میشه
با سایه های مرده رو دیوار
اینجا چراغی دیگه روشن نیست
جز سرخی آتیشِ رو سیگار
بعد تو همرنگ هوای شهر
دودی شده احوال این خونه
مشکی موهاتو که گم کردم
خاکستری شد بغض این شونه
تو لاک تنهاییم می مونم
شاید همینم راه چارم شه
تو جنگ با جای نبود تو
این لاک شاید استتارم شه
ناهید سلیمانی
سلام آقای قاسمی ترانه زیبا و با احساسی ازتون خوندم موفق باشید.
maede najafi
سلام آقا محمد ترانتون واقعا فوق العاده بود آهسته آهسته عجین میشم با طعم تلخی های دنیایی که قهوه ای فالمو دیده هم رنگ تشویشای تنهایی از روی ناچاری دلم قرصه به تکیه گاه خالیِ پُشتم من آرزوم بوده گلم باشی اما همیشه پوچ بود مشتم رفتی درست جایی که می گفتی سبزِ همیشه آرزوهامون جیغ بنفش این سکوت اما شد خط قرمز روی رویامون تو لاک تنهاییم می مونم شاید همینم راه چارم شه تو جنگ با جای نبود تو این لاک شاید استتارم شه خیلی قشنگ بود و به قول آقای مقدم ترانه حساب شده ای بود آفرین
مسعود شاهبازپور
سلام زیبا خواندمتان یا علی
نيما سكوت
درود جناب قاسمی عزیز ترانه زیبایی بود به خصوص تعبیر گل یا پوچ رو دوست داشتم
عباس مقدم
درود جناب قاسمی عزیز ترانه ی زیبا و حساب شده ای بود احساسی که در بند بند این کار وجود داشت برام لذت بخش بود بهت تبریک میگم
تهِ کدوم مسیر،سرِ کدوم مزار؟
بامن بمان
امسال، سال منه ☃️
آوازِ قو
فرشته بودن