((اسطـــــوره))
تواین روزای سرد بی قــراری
توباغ گوشه گیــر بی قــناری
کجای قصّه ها میای که باشم
کجای قصّه هاقدم میــذاری؟!
کجا میای که پشت شب خم بشه
آخر عمر این جهنّــم بشه
دنیا پراز گلای مریــم بشه
یه کوله بارِ پر نفس بیــــاری
هوا هوای سرب ودود ومرگه
هوای رعـــدوبرقه وتگــرگه
“منتظرم بارونی مو پوشیدم
دلم میخواد تا صب فقط ببـــآری”
ازت چی مونده غیراین پالتو که
به جای تو بادو بغـــل گرفته
با یه نگاه خالی که بی دلیل
میخنده تو عکـسای یادگــــآری!
یادش بخیراون شبا که گیجِ گیــج
تو کوچه ها تلــو تلــو می خوردیم
دلم گرفته مثل تُنگ ماهی
تَنگه واسه دو پیـــک زهرِ مــــاری
اگه بیای…دنیارو…نه! دروغه!!!
معجزه کارِ آدما نیست، ولی
انقد زنم که وقت دلتنگیات
رو شونه های کــــوه سر بـــذاری
کی میرسی که پشت شب خم بشه
آخرِ عمــــرِ این جهــــنّم بشه
دنیـــا پراز گلای مریـــم بشه
یه کوله بارِ پر نفـــس بیــــاری
تواین روزای سردِ بی قـــراری
توباغِ گوشه گیـــرِ بی قنــاری
دنیا یه اســطوره میخواد مثل تو
کجای قصّـــه ها قدم می ذاری
*این بیت باالهام ازبیتی از آقای سیدصابرموسوی سروده شد:
کو شانـــه ی آشنایت،بغضی غریبانه دارم
بارانی ات را تنت کن،تاصبح بایـــد ببارم.
۱۳۹۱/۷/۱۰
سمیه احمدی
@};-
حسرتها
تا هفتا مقصد اونطرف تر پیشِ چشمامِ…