میشه از شب پره گفت
میشه از شب پره گفت
توو حصار شهر ِ ارواح توو حکومت ِ تعصب
من به بغض اطلسیها می کنم ، گریه رو ، تا صب
به صراحت ِ تجاوز به حریم ِ امن ِ ناموس
روز می خنده شب می بینه دختر ِ فراری ، کابوس
شهر من پر از سکوت ِ گریه هاست…..کوچه هاش خنده رو باور نداره
توی نقاشی بچه ها دیگه………دهقان ِ مردو دلاور نداره
توی این دشت ِ بزرگ ِ آرزو…….بوی گندمش حقیقت نداره
توو تنور ِ سردِ بی حرارتش……..نون ِ شب سرمارو طاقت نداره
توو تصورات ِ فرزند همسر ِ شهیدو مادر
تووی حیرت ِ پدر، چون دخترش داشت یه برادر
شهرِ من پر از چراغه چشم ِ آزادگی خوابه
سر درِ بهشت ِ زهرا چشمه ء سجده به آبه
به قداست ِ یه هاله توو فضا………به ظرافت ِ حقیقت ِ ریا
به تحمل ِ فریب ِ یه غزل…………به ترانه ، که نگفته ، یغما
یا قسم به آشیون ِ چلچله………..که می لرزه با نگاه ِ یه عقاب
به صداقت ِ شمیم ِ لاله ای……….که روو قبرِ یه شهید ، میره به خواب
می شه از پیله ء این شب ……….با یه پروانه گذر کرد
می شه یلدارو نخوابید…………می شه با پرسه سفر کرد
می شه با شب پره پر زد……….تن ِ پا ک ِ ماهو بوسید
می شه تن پوش ِ(رها ) شد……..کفن ِ سیاهو پوسید
رها