کوچ
شب که با فانوس ِ آواز ..دل ِ شهر آفتابی میشد ..
قصه میگفت دل ابری ش .. دل ِ دریا ..آبی میشد..
گل میگفت..گل میشنفتیم .. معجزه ..زنگ ِ صداش بود..
هرچی تفسیر ِ قشنگه .. توی تعبیر نگاش بود..
عادت ِ هروزم این بود ..بشینم پای ِ ترانه ش..
بشم همپای ِ حریق ِ ..سوزِ درد ِ عاشقانه ش..
من شکستم ..وقتی آینه .. پُر شد از حادثه ی کوچ..
لحظه ها ی بد رسیدن .. لحظه های سخت .. تلخ..پوچ..!
من شکستم ..وقتی آینه ..خبر ِ سفر شنیدو ..
کوچ ِ درد.. پاییزو فهمید ..چشم من.. غربتو دیدو..
دل من ..توو بهت و تردید .. مرگ ِ آرزو رو میدید ..
دلخوشی جُرم دلا شد.. که شدن محکوم ِتبعید.. !
یکی بود یکی نبودو ..
شبا مهتابی نبودو..
بارون از چشا میبارید ..
دلا آفتابی نبودو ..
آسمون آرزوها .. بی صداش..
آبی نبودو ..
زیر گنبد ِ کبود .. اون ..
پرکشید ..دیگه نبودو ..
رفته بود تا ته قصه ش ..
..هیچکسی راضی نبود و ..
بردش اونو دست تقدیر ..
رفت دیگه ..
اینجا نبودو ..
رفت به خلوت ِ خدایی..
معطل دنیا نبودو..!
یکی بود یکی نبودش ..
این دفه ..بازی نبودو..!!!
با سلام و خیر مقدم حضور تمام دوستان عزیزو گرامی و باسپاس از حضورتون ..ضمن عرض تسلیت خدمت دوستانم بابت کوچ عزیز سفر کرده مون مرتضی پاشایی عزیز ..روحش شاد و آرام . این ترانه روبه همین مناسبت تقدیم میکنم به این عزیز و دوستدارانش.
پنجاه درجه
قصه ی باغ
بی خیالت شدم