نونِ مردم
فقط با پول دنیا رو/ نمیشه ساده معنا کرد
نمیشه فرد نادونُ/ فقط با پول دانا کرد
اونایی که به جز ثروت/ دیگه چیزی نمی بینن
فقط آجر روی آجر/ اونم توو خواب می چینن
آخه انصاف هم خوبه/ چقد مردم رو می دوشید
از این زهری که میسازید/ همه یک روز می نوشید
گناهِ آدم و حوا/ همش یه شاخه گندم بود
ببین تاوان اونی رو/ که قوتش نونِ مردم بود
اگرچه داغِ پیشونی/ براتون تاج سر میشه
یه روزی داغِ این کارا/ براتون دردسر میشه
بهشت پاداش اعماله/ نه مصنوعی پرستیدن
یه روزی کل آدمها/ به این اندیشه حق میدن
زمین ماوای آدم نیست/ همه تبعیدی و طردیم
اگرچه فرق بسیاره/ توو این قضیه همدردیم
حقیقت تلخه اما هست/ همه یک روز می میریم
چرا اینجور حرفا رو/ اصن جدی نمیگیریم؟