خسته ترین مرد زمین
خسته ام خسته ترین مرد زمین
که دیگه طاقت رفتن نداره
پر زخمای عمیقه روتنم
کوه غم پیش دلم کم میاره
یکی نیست میون این شهر بزرگ
که به چشم آشنا نگام کنه
یکی نیست فکر کنه میشناسه منو
یا به اسم کوچیکم صدام کنه
یه نفر پیدا نمیشه که بیاد
روزای خوبمو یادم بیاره
یکی یک خاطره حتی به دروغ
از گذشته های شادم نداره
خسته ام خسته ترین مرد زمین
که بریدم از همه حتی خودم
روزی صد بار میمیرم، زنده میشم
نمیدونم چرا اینجوری شدم
نمیدونم چرا دست روزگار
همه ی رویاهامو ازم گرفت
کی اومد دفتر سرنوشتمو
با مرکب سیاه غم نوشت
دیگه دارم تو خودم جون میکنم
اسم این که با منه زندگی نیست
این یه کابوسه که پایان نداره
رد شدن ازش به این سادگی نیست.
مجید صادقی
سلام آرش جان كار با احساس و خوبي بود مرسي
امیرعلی تاج
@};-
فرخنده تميمي
سلام اقا ارش زیبا و با احساس بود افرین @};- من عضو جدیدم خوشحال میشم شمام رو کارم نظر بدین @};- @};-
سید محمود حسینی لرگانی
سلام درود بر شما زیبا بود و دلنشین @};- @};- @};- @};-
مرتضی تلیکانی
یکی نیست فکر کنه میشناسه منو یا به اسم کوچیکم صدام کنه =D> =D> =D> سلام کار ریتمیک زیبایی بود.
نيما سكوت
درود ارش جان خيلي با احساس بود اولين لايك تقديمت
تهِ کدوم مسیر،سرِ کدوم مزار؟
بامن بمان
امسال، سال منه ☃️
آوازِ قو
فرشته بودن