جنگِ طف ۱۰ شهادت علی اصغر طفل شیر خوار امام حسین (ع)

حرمله بیداد کرد در کینه اش ، شیرِ مادر خشک شد در سیــــــــــــــــــــنه اش
علی اصغر طفلِ میدان شد شهید ، از طفلگی لذتِ شیر خوردن ندیــــــــــــــــــــد
گریه زاری کرده شب ها را نخفت ، با بی زبانی عطشِ دل را نگفــــــــــــــــــت
مادرش بچّه به زینب داده است ، صبر وی از این عذاب افتاده اســــــــــــــــــت
تاب دادند بچّه در گهواره اش ، چشمِ او در خواب رفته بــــــــــــــــــــــاورش
از خیمه گاهش صدا زد آقا حسین ، بچّه بی تقصیر در جنگ و کمـــــــــــین
کاش سویِ قومِ کافر می بری ، از تشنگی ها دیر می جنبد ســــــــــــــــــری
گفت ای زینب دل رحمش کجاست ، رفتنم با بچّه در حکمِ خطاســــــــــــــت
برو از سینه ی مهتاب شیر ده ، بچّه از تشنگی ها را ســــــــــــــــــــــیر ده
گفت داداشم دل و جانش گشود ، ذره ی شیری تو پستانش نبـــــــــــــــــــود
ماندنش تشنه بمیرد این گناه ، ببر پیشِ قوم ببین صدق و تــــــــــــــــــــــــباه
تاب داد عمامه بر سر این دلیر ، با دو دستش برد طفلک چون اسیـــــــــــر
گفت ای قوم یزید دارم سئوال ، با حسین در جنگ هستید یا عیـــــــــــــــــال
زن و بچّه درد دل افروختند ، با بی گناهی در این گرما سوختــــــــــــــــند
علی را جان و کبد خشکیده است ، مدّتی شیر و غذا نادیده اســـــــــــــــت
در تمامِ جنگ هایِ این جهان ، زن و بچّه و علیلان در امــــــــــــــــــــــان
حرمله با تیر ِ خود داده بیان ، تیر در حلقومِ بچّه زد نـــــــــــــــــــــشان
قطره ی خونی نجوشیده از آن ، در عطش خشکیده رگ هایش زمان
تپشِ قلب در جسد بی ساز کرد ، جانِ اصغر در فضا پرواز کـــــــــرد

جاســــــــــــــــــــم ثعلبـــــــــــی (حسّانـــــــــــی) ۰۴/۰۹/۱۳۹۱
سروده ی بعدی جنگِ طف حمله و شهادتِ اصحابِ امام حسین (ع)

از این نویسنده بیشتر بخوانید:

https://www.academytaraneh.com/8631کپی شد!
682
۱