قصه ی دل بستن و دل شکستن /// قصه ی تکراریه روزگاره
سهم یه عاشق از تموم دنیا /// حسرت و دلتنگی و انتظاره
رفتی و من موندم و جای خالیت /// تو این شبای سرد و بی ستاره
خشک شده چشمه ی اشکم انگار /// وای اگه امشب آسمون نباره

هر کی تو زندگیش یه راهی داره /// راهه تو سبز و راهه من خزونه
به بیکسیم عمریه خو گرفتم /// میگن خدا یاوره بیکسونه
پرسیدی من بی تو چه حسی دارم؟ /// حسه یه تشنه تو کویر و صحرا
که آب و میبینه ولی میدونه /// نمیرسه به اون سراب زیبا

وقتی رسیدنی تو کار نباشه /// سهم دله شکسته انتظاره
گفتی میخوای بیای ولی نمیشه /// بدت نیاد..اینم یه جور شعاره!
راستی بهت نگفته بودم اون شب /// که بیخبر رفتی قناریمون مرد
اون گل سرخی م که کاشته بودی /// تو گلدونه بلور خونه پژمرد

رفتی و من موندمو عکس ماهت /// که روز و شب شاهده بیکسیمه
به جای دست گرم و مهربونت /// رو صورتم نوازشه نسیمه
نیستی ببینی رفتنت چه ها کرد /// با منو با یاس سپید خونه
اون علفای هرز ناامیدی /// باز توی خونه مون زده جوونه

داغ نبودنت یکی دو تا نیست /// لحظه به لحظه زندگیم تباهه
غربت و انتظار و چشم براهی /// بدتره از مرگ..خدا گواهه
تو کوچه ها باد خزون پیچیده /// شاید طبیعتم دلش گرفته
هر کی باید یه جور آتیش بگیره /// تو حسرته خاطره های رفته

روزی هزار بار از خودم میپرسم /// چی شد که کارمون رسید به اینجا؟
تقصیر سرنوشت و بازیاش بود؟ /// یا اون توقعات پوچ و بیجا
گذشته ها گذشته اما یادت /// هنوز دلیلی واسه پرسه هامه
تو نیستی اما قاب عکس خالیت /// سنگ صبوره درد و غصه هامه

تنگه غروبه باز دلم گرفته /// کوچه پر از برگای خشک و زرده
عقل میگه:سنگه دلش که رفته /// دل میگه:مهربونه..برمیگرده!

من همونم..همون که آرزوم بود /// تو آسمونت یه پرنده باشم
خودت بگو..وقتی تو نیستی پیشم /// با چه امیدی دیگه زنده باشم؟؟

(۱۲اردیبهشت ۱۳۹۱)