می درخشد چون گلِ فصلِ بهار ، ماهِ تابان شد اسیرِ کـــــــــــــــــــــــــــــــــــــارزار
پنج خصلت دارد این تک مهربان ، از علی سه خصلتی دارد به جــــــــــــــــــــــــان
دو تا دیگر از پیامبر برده است ، از نابِ زیبایِ صفاتش جسته اســــــــــــــــــــــت
نزدِ بابایش عزیز و دلبر باست ، قلبِ مامانش به یادش پر صداســــــــــــــــــــــــت
وقتِ جان دادن و عزت آمده ، وقتِ باریدن و وصلت آمـــــــــــــــــــــــــــــــــــــده
تشنه لبهایش چو خشکیده ز تب ، چشم هایش گودی رفته از غضــــــــــــــــــــب
پیشِ بابا رفته وقتِ حمله شد ، در بغل بابا نحیبش جمله شــــــــــــــــــــــــــــــــد
با دیدنش بابا دو تا زانو زده ، اشک هایش دور خود دریا شـــــــــــــــــــــــــــده
دید زینب صحنه را از خیمه گاه ، قلبِ خود آتش گرفت در پرتگـــــــــــــــــــاه
هروله آمد به دیدارِ دو یار ، خون از چشمش به جوش آمد کــــــــــــــــــــــــنار
گفت سردارم نیا زینب بمان ، دشمنم می بیند آن حجب مکـــــــــــــــــــــــــــــان
باز گشته با دلی پر خون و درد ، پیشِ مامانِ علی با آهِ ســـــــــــــــــــــــــــــرد
صحنه در میدان خوش جوشیده است ، علی از بویِ پدر خوابیده اســــــــــت
دور تا دورش شمرها پا زدند ، با دیدنِ صحنه علی را جا زدنــــــــــــــــــــــد
علی از صوتِ زمان بیدار شد ، از دوری یاران او غمخوار شـــــــــــــــــــــــــد
رعد کرد بر آسمان شیرِ دلیر ، برقِ شمشیرش عطش کوبیده زیـــــــــــــر
کوفت تاجِ سرِ سرخِ دشمنان ، خشک شد دیواره ی نرمِ زبــــــــــــــــــــــــــان
عشقِ دنیایش تو تن زندان شد ، جسمِ دلبر در زمین قربان شــــــــــــــــــــــــد
همه جا هاش خون و نیزه کوفتند ، در دلش آتشِ به غم افروختــــــــــــــــــند
لحظه ای رو کرد به رسمِ یادبود ، با تبسّم دید جدش شاد بــــــــــــــــــــــود
آب شد بارانِ نیزه بر دهان ، خونریزی کرده هر جـــــــــــــــــــــــای زبان
روح با عزت به دلبان رفته است ، درد و قهرِ کافران را گفته اســــــــــت
افتاد جسمِ نازِ او بر روی خاک ، چون فرشته جسم و جانـــــش پاکِ پاک
چون علم افتاد فهمیدند تمام ، جرقه ای پرتاب کرد قلبِ امـــــــــــــــــــــام
تیر در زخمش شده معجونِ او ، شن و خاک سیراب شد از خــــــــونِ او
داد و فریادی کشیدند در مکان ، ناب شد قصه ی سبزش در جهـــــــــــان
مادرش با دیدنش غش کرده است ، در دلش خروار آتش کرده اســــــت
رفت روحش آسمانی دیگر است ، قاتلش هر دو جهانی ابتر اســــــــــــت
از قتلگاهِ اوست حسّانی شنید ، غصه ی داغ ِ دلی جاسم ندیــــــــــــــــــــــد
در راهِ بیداری و در راهِ صفا ، یا حسین روحم و جسمم شد فــــــــــــــــدا

جاســــــم ثعلبــــــــــــی (حــــــــــــــــــسّانــــــــــــــی) ۰۱/۰۹/۱۳۹۱
منتظر سروده ی بعدی جنگ طف شهادت جاسم (قاسم) ابن الحسن (ع)