سلام آقای عباسی عزیز :-) بسیار بسیار ممنون از حضورت و بیش از همه ممنون از نقد خوبت. به وقتِ رفتن و دوری تو محو دیدنم بودی/ با توجه به مصرع بالایی،قصد داشتم تصویر سازی کنم که لحظه ی رفتن تو داشتی بهم نگاه می کردی.این اتفاق زیاد رخ می ده،واسه خودم که تا حالا اتفاق افتاده :-) پناه هر شب گوشم/ قافیه توی این مصرع سالم هست، اما خب سلیقه ی شما قابل احترام هست و باعث می شه من به دیدگاه شما هم فک کنم و تلاش بیشتری داشته باشم. مصرع با این شعرا یه کاست ساخت/ راستشو بخوای قبل از اینکه ترانه رو منتشر کنم خیلی به این مصرع فک کردم و خیلی خیلی با نظر شما موافق بودم اما با نظر سنجی از دوستام سرانجام تصمیم گرفتم که به خاطر اینکه به هر حال شعر و موزیک به کاست مربوط می شه و چون یه جورایی جالب بود،بدون تغییر بمونه. تو خورشیدِ زمینی و منم ،بذرِ تو گلدونم نگاهِ آسمونیتِ نیازم، راحتِ جونم/ با توجه به این بند،من معشوق رو به خورشید تشبیه کردم و خودم رو به بذری که توی گلدون هست،همینطور که می دونیم،بذر به نور خورشید احتیاج داره برای رشد کردن.پس به موازات اون ،منم به نگاه خورشید زندگیم احتیاج دارم ،پس منظورم:نگاه آسمونی تو واسم یک نیاز هست و گرمی اون باعث آرامش جسم و جونم می شه. با عرض معذرت و یکم خجالت بله موافقم ،رصد، درسته و اصلا دوس ندارم غلط املایی داشته باشم.ممنون که بهم گفتی دوست خوبم. @};- :-) ازینکه وقتتو در اختیارم گذاشتی سپاس گذارم. :-)