(روزه های بی افطار)

من پر از اظطراب و تردیدم /// وسط کوچه های بی عابر

مثل خاکسترای سیگاری /// توی تنهائیای یک شاعر

مثل اون جنگلی که با خشمه /// تبر از ازدحام خالی شد

مثل اون دختری که آبستن/// از یه (معشوقه ی خیالی) شد!

همه ی زندگی رو باید سوخت /// توو غم عشق و حسرت دیدار

تشنه بودن کنار برکه ی آب /// وای از این (روزه های بی افطار)

زندگی بی تو مثل یک کابوس /// تووش پر از دردهای غیر منتظره س

مثل احساس تلخ خوابیدن /// روی یک تختخواب یکنفره س!

توی این روزگار بد آخه کی /// از دل عاشقا خبر داره؟

غم مثه اژدهاس باور کن /// اژدهایی که هفت سر داره

کاشکی بارون بباره این شبها /// شاید از درد یاسها کم شه

چاره ی بخت تیره سخته اگه /// شسته حتی به( آب زمزم) شه
……

حالا من توو اتاق تاریکی /// خسته و نا امید و سرخورده

مثل اون (مرغ عشق) گیجم که /// /// جفتش آروم و بیصدا مرده

مرغ عشقی که بعد از این رو لبش /// خورده مهر سکوت و خاموشی

آره حق با تو بود..باید رفت /// /// چاره ای نیست جز فراموشی

باید احمق تر از همیشه شدو /// دل به تزویر پوچ دنیا داد

کور و کر بود و لال..یعنی که /// زندگی رو به مرگ فتوا داد

وقتی دنیای من یه مشت قرصو /// حسرتو..اشکو..دود سیگاره

لال شو (گورکن)..نگو به کسی: /// این جنازه هنوز نفس داره!

https://www.academytaraneh.com/85303کپی شد!
954
۷۲