*تا پـــــــای مــــــــــرگ*
این روزا تلخه بهـــار …………واسه من که پایـــــیزه
دل من خونِ چشام…………واسه تو اشــــک میریزه
نفسام تنگ شده باز………توی این شرجیـــــــه بــــد
میشه بار مرگ و بست……قیــــــــد این دنــیا رو زد
دیگه نیستــــــــی تا ابد………زندگیــــــم جهنمــــــــه
واســــــــه تسکین دلم…….گریه و نالــــــــه کمــــــــه
مـــیشه همـــبستر تو……بمونـــــم تا پــای مـــــرگ
روی خاکی که حالا……..پُرِ شـــده از من و بــــرگ
آخــــرین نـــــگاه تو……….جـــــلو چشمای منـــــــــه
ایــنجا مَردت بی صدا …….واســــه تو جون میکنــــه
توو هجـــــــــــومِ یاد تو…….گُر گرفتــــــــه بدنــــــم
منِ آشــــــفته کجــــام ……..این که افتاده منـــــــــم؟
چرا احساس میکنـــم……….. اینهـــمه سبک شـــدم؟
یه نفرکه بی صداس……..میبینــــــم مثِ خـــــــودم
چی شده که حسِ من…….دیگه غمگیــــــن تو نیس؟
منی که پُر شده بود………از چشای مات و خـیـس
می تونم ببینمــــــت……..میتونم پیشـــــت بــــیام
تو رو فریاد میزنم………ولی محــــو میشه صــدام
آرزوم بــــود که بدم ………..جونــــــمو به پای تو
حالا روحم اینجاس ……….دیگه از پیشـــم نرو
۲۸ خرداد ۹۳