سفره ی عقد

عجب دردیه دست و پا بسته شی

چه سخته که عشقت بلرزه صداش

سر ِ سفره ی عقدی بنشوننش

نخواد و بشین ِ به زور ِ باباش

یه تیکه جواهر شدی ماهه من

چقد خوشکلی توو لباس ِ سفید

بدون ِ تو روزامو گم کردمو

بدون ِ تو باید از عالم برید

چه درد ِ نفسگیری توو سینته

با اشکات می تونی غمو کم کنی

زمونه نخواس مال ِ من شی گلم

همش آرزومه که درکم کنی

کنارت یه نامردیه که می خواد

جای من اونو توو دلت جا کنی

دو بارو سکوت کردی اما باید

لباتو واسه سومی وا کنی

چرا زل زدی توو چشام زود بگو

دارم له میشم زیر ِ بار ِ فشار

به فکر ِ دل و بخت ِ پارم نباش

با چشمات نگو هی که طاقت بیار

دیگه بسمه روتو برگردونو

دیگه خون نکن این دل ِ داغونو

بگو بله از هستی پاکم کنی

بگو بله تا زیر ِ خاکم کنی

حسین عباسی بائی

از این نویسنده بیشتر بخوانید:

https://www.academytaraneh.com/82862کپی شد!
1256
۳۶