بگیر از من پرو، پرواز با من،
کنار تو قفس هم آسمونه،
من این حسو به تو مدیونم اما،
جهان من همین خونه می مونه،
تو که اینجا بمونی یک نفر هست،
که از چشمهاش جنون لبریز میشه،
تموم خاک خشک این بیابون،
با احساس تو روح انگیز میشه،
ازین بن بست جزتو چاره ای نیست،
تو تنها راه موندن تو زمینی،
زمینم با وجود تو بهشته،
تو حوایی که داری گل می چینی،
بگیر از من پرو،پرواز با من،
کنار تو قفس هم آسمونه،
من این حسو به تو مدیونم اما،
جهان من همین خونه می مونه،
برای من همین بسه بدونی،
که از تو بگذرم کارم تمومه،
جهان من همین خونست اما،
بدون تو همین خونه حرومه،
ازین تکرار موندن توی این بغض،
نمیشه بی تو از این حس گذر کرد،
تو پرواز و به این “من” یاد دادی،
برای آخرین پرواز برگرد،
بگیر از من پرو،پرواز با من،
کنار تو قفس هم آسمونه،
من این حسو به تو مدیونم اما،
جهان من همین خونه می مونه..

محسن رمضانی