« صفحه ی آخر»
تُو این پلــــــــکای آشفته ، دوباره شـــــورش موجه
یکم اونـــــورتر از بارون ، چشـــام رو پله ی اوجه
پر از زخمـــــای فریادم ، ســـــکوتم که نمــک پاشه
گلوم بغــــــضو به تن کرده ، شاید نامـــحرمی باشه
تنم تُو بستر هق هق شــــــبا بی وقــــــــفه می لرزه
خطـــــوط در هـــــم اخمام ، خودش جـــغرافی رمزه
تبســـــم هامو حک کردم رو این لــــــبهای بی حالت
میگم شاید یه رنگ باشـــم با این جمعــــــیت غربت
نفس سنـــــگینه رو سینه م ، هــوا تب دار و دلگیره
می دونـــم برمـی گردی تو ، به در چشـــمام زنجیره
تُو بــــندرگاه رویاهـــام بازم پهــــلو گرفت کــابوس
ببین غم لنگــرو انداخت ، توی این ساحـل افسوس
تو رو کم دارم این روزا که عشق پر کرده دنیامو
دیگه از من گذشته ، تو ، تمــوم کن این سرانجامو
نتونســــتم کسی باشم که از تقــــــدیر رد مـــــیشه
چــــرا دنیا با قلبای همــــیشه ساده بد میــــــشه ؟؟
تُو بازی دســـــت ببر شــــــاید تمــــوم برگا برگرده
نگو تا صفـــــــحه ی آخر تموم قصـــــه مون درده