شهر غریبه
من دلتنگ،تک وتنها
توی این شهر یه غریبم
خستم از روزای دلگیر
وقتی همدم غروبم
می دونم باید بپوسم
پشت این درای بسته
وقتی که دستای تقدیر
پر و بالمو شکسته
توی کابوس شبونم
منمو یه جاده دور
با یه فانوس شکسته
پرم از سیاهی و نور
راهو می رم و همیشه
می رسم به یه دوراهی
یه طرف می ره به خونه
یه طرف باز به تباهی
می رمو گم می شم انگار
توی تنهایی جاده
ترسم از اینه که هیچکس
آخر راهو ندیده
تموم وجودم از ترس
بازی رو هر بار می بازه
همه لحظه هامو این ترس
داره تا ابد می سازه
سهم من از تو و اون خاک
شده عکس یادگاری
با یه کابوس قدیمی
تا ابد چشم انتظاری
مریم جعفرزاده
سلام مریم عزیز ترانه ی زیبایی بود غریبم /غروبم جاده / ندیده هم قافیه نیستن ... برای مطالعه بیشتر میتونید به ( کارگاه ترانه / قواعد قافیه / جلسه اول ) جناب شمس هم مراجعه کنید به امید بهترین ها شاد باشین و پراحساس @};- @};- @};-
امین بهاری زاده
سلام کار خوبی بود...آفرین... =D> =D> =D> =D> =D> @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};-
تهِ کدوم مسیر،سرِ کدوم مزار؟
بامن بمان
امسال، سال منه ☃️
آوازِ قو
فرشته بودن