((بهشت و دوزخ))
برای همه ی ما لحظاتی پیش میاد که از خودمون..سرنوشتمون و حتی خدای خودمون ناراحت و دلتنگ میشیم و دوس داریم همه چیز تغییر پیدا کنه//تجربه کردن این لحظات زیاد هم بد نیست
گناه نابخشودنی و بد اینه که در این لحظات به خداوند پشت کرده و تصمیم بگیرم خودمون نقش اونو توی زندگیمون بازی کنیم!
این ترانه روایت انسانهاییه که در چنین لحظات تلخی به جای دست نیاز و دعا دراز کردن به طرف پروردگار از درگاهش ناامید شده وبه اون پشت میکنند
…………………………………………………………………………………………………………………………………….
مثل شبای سرد پاییزی // دلتنگی و با غم هم اغوشی
اما به روت اصلا نمییاری // اون دامن گلدارو میپوشی
اون دامن گلدار نارنجی // آره ..همونی که دوسش داره
حتما که یادش هست امروزو // حتما برات کادوتو مییاره
دستی به موهات میکشی و بعد // آرایشی زیبا کمی ساده
توو سالگرد ازدواجت هم // ترس بدی به جوونت افتاده
………………………………………………………………………..
میزی مفصل شمعها روشن // چن شاخه گل یک شام رویایی
شب میگذره از نیمه اما او // بازم نیومد باز تنهایی
خواب از سرت میپره میبینی // وا میشه در اهسته با هل … باز
این هم شریک زندگیت اما // میپیچه بوی تند الکل…. باز
عق میزنه..میپرسی از حالش // با نعره میگه حال من : عالی
زود باش (پدرسگ) شامو حاضر کن // توو آسمونایم عجب حالی
بغضی گلوتو سخت میگیره // دستا تو میمالی چقد سرده
میپیچه توو گوشت صدای باد // حس میکنی مردت چه نامرده
گریه ت میگیره آخه این دنیا // یک عمره که باهات چپ افتاده
رو صورت مردی که دنیاته // بازم ببین عکس لب افتاده
جای رژ لباهای مسمومه // زنهای پست (نقطه چین) خونه س
چشماتو میبندی و میدونی // بد هم که باشه (مرد) این خونه س
میری توو آغوشش توو آغوشه // این تکیه گاهه سست و بی احساس
میگی هنوزم دوستت دارم // اما جوابی نیست جز خرناس
……………………………………………………………………………….
یکباره مرد مسته لایعقل // چشمااش وامیشه به بیرحمی
میپره رو زن این زنه تنها // مثل پلنگی وحشیو زخمی
یالا بگو ای پسته بدکاره // امشب چرا اینجور بزک کردی؟
آرایش و این دامن گلدار // بازم میگی بیهوده شک کردی؟
میندازتش توو باغچه با فریاد: // این لوونه ی سگ بعد از این جااته
باید بگی با کی قرار داشتی // ای هرزه ی بی شرم لکاته
………………………………………………………………………………….
زن دستهاشو میبره بالا // سمت خدای خوبو نادیده
توو گریه هاش از او کمک میخواد // اما خدا انگار خوابیده
خشمی به جونش چنگ میندازه // خشمی به جای اونهمه غصه
این خفت و این بندگی تاکی // زن از خودش اینها رو میپرسه
تا کی میخوای شبها روو سجاده ت // چشم انتظار صبح فردا شی؟
دنبال حاجتهاات هر هفته // چارشنبه شبها جمکران باشی؟
کو استجابت ..آدمه ساده؟ // بشکن دیگه دست نیازت رو
دنیا بهشت و دوزخش پووچه // بنداز دور اون جانمازت رو
باید خودت کاری کنی بدبخت // پاداش زن بودن فقط درده
امشب مثه مردای عالم باش // مثل همین مردی که نامرده
…………………………………………………………………………
میگیره از موهااش اون وحشی // میخواد زنو بندازه توو گودال
اما یهو پیچید پاش اونوقت // پخش زمین شد مرد..رفت ازحال
زن خشمگین پا شد نگاهی به // اون چهره ی عین شغالش کرد
اونقدر سنگ و آجرش زد تا // مرد و توو اون گودال چالش کرد
فردا و فرداها گذشتندو // بویی نبرد هیچکی از این قصه
اما خودش هر شب توو تنهایی // از سایه شم گهگاه میترسه
لعنت به این دنیا و آدمهاش // لعنت به زخمایی که میمونه
همرنگ خونه کاسه ی چشماش //میخنده زن مثل یه دیوونه
آخ که دلش دریایی از کینه س // این عقده رو باید چکارش کرد؟
باید که هر چی مرد توو دنیاس // فورا گرفت و سنگسارش کرد!
…….. ………….. ………………..
حالا یه زن تنها و بی طاقت // غمگین رو تخته( ابن سینایه)۱
بستند با زنجیر دستاشو // او دشمنه مردایه دنیایه
…………………………………………………………………………..
ابن سینا:بیمارستان بیماران روانی در مشهد