*** دوئل***
با کمک دوستان عزیز ترانه ویرایش شد
*****************************
سکوت می کنم تا فراموش کنم
همه زخمامو از خودی می خورم
نذار بغضِ واموندمو بشکنم
من از جنس تنهایی و دلهُرم
زمین خوردنامو تماشا نکن
برو بیشتر ازاین عذابم نده
تو به حدِ کافی زمینم زدی
چی میخوای از این مردِ طوفان زده؟؟
تو هر روز وشب وقتی نزدیکمی
به هم می خوره حس آرامشم
هوایی روکه سَمّیهِ ذره هاش
فقط از رو اجبار نفس می کِشَم
هیچ احساس خوبی ندارم بهت
ببین زندگیمون یه دوئل شده
گره های کوری توش افتاده که
واسه هردوتامون یه مشکل شده
نه دوس داشتنی هست نه حال خوشی
باچه حسّی این لحظه ها بگذره
نری زندگیمو فلج می کنی
اگه تو نباشی برام بهتره
واسه سادگیمه که زخمی شدم
حواسم نبود عشق یه جور بازیه
باهام کاری کردی که حتی دلم
به تنهایی و رفتنت راضیه
-
سلام آقای سروی خوشحالم میبینمتون :-) پشتکارتون قابل تقدیره اما تکرار خطاهای قبلی نه! بند اول: جابه جایی ارکان (ازنوع ضربه زننده) بازی قافیه اتفاق خوبی بود. بند دوم: (تو) مصرع سوم اضافیه و به جی (حس) شاید "مرد" یا "شهر" شاعرانه تربود. بندسوم: مصرع سوم یک (رو) کم داره :ضعف تالیف. قافیه؟! بندچهارم: با دندون کشیدنم مشکل شده؟!!!!!! :-? بند پنجم: چرا اگه تو نباشی برام بهتره؟! چون زمین خورده ی قسمتم؟!!!! :-? ربطش؟! ازتون توقع دقت و حساسیت بیشتری رو دارم. @};- @};- ((موفقیت همسفر زندگی تان))