معتاد
نئشـــــه ام ترانه میـــخام ، واسه ی نو شدن از نو
خودمـــــو بایــــد بســـــازم ، واژه واژه بازم از تو
بســـــاط چشـــــاتو جـــــور کن ، خمار حس نگاتم
بریـــــدم از همـــــه چیزم ، مــــن که معـتاد چشاتم
اولیــــن بار این تـــو بودی که یه نخ دلبستگی رو
دادی دستم گفتی دود کن ، گفتی حس کن زندگی رو
منـــو با دود و دم عشــق به خــودت تو کردی پابند
اخم کنــــی می بینی مُـــردم ، مــن ِ تزریقی ِ لبــخند
بذا دیگـــرون بگن دل – بِت نــدم رفیــــق ناباب !
تو واسم رویا رسونی ، توی بیداری – توی خواب
تو یه محــــــموله وفــــا که پُـــره از جنــــــس محبت
داری و نگــــــه مــــــی داری تُو یه قلب با سخـاوت
سرنوشــت من چی میشه ، اگه تـــــــو بِم نرسونی ؟
اگه طـــــاقتت تموم شه – یا اگه منــــــو برونـــــی؟!
دوباره مـــــــنو بســــاز که ریشـه بسته درد به جونم
مــــنو ترک میــــدن ولی من ، بی تو زنده نمـی مونم